Styl romański wiąże się z historią polityczną jak mało który. Myśląc o tym stylu architektonicznym, nieomal od razu – automatycznie – przed oczami mamy średniowiecze. Ta odmiana architektury jest niewątpliwie mocno nacechowana obronnymi aspektami wznoszonych niegdyś budowli. Defensywność romańskich konstrukcji przejawia się między innymi w tym, iż dominują w nich małe okna, a jednocześnie nieduże otwory drzwiowe. Jednakże to nie wszystko. W czym jeszcze przejawia się obronny charakter budownictwa z czasów wczesnego średniowiecza?
Przede wszystkim w niebywale grubych ścianach. Wąskie i niejako „chude” nie są również wieże. Architektura romańska stawia na wieże bardzo grube, szerokie oraz masywne. Można wręcz tu mówić o pewnym monumentalizmie ówczesnych budowli – tym bardziej w kontekście tamtejszych możliwości budowlanych.
Z racji faktu, że ta architektura powstawała w średniowieczu, nie dziwi jej obronny charakter. Projektanci i architekci starali się po prostu zabezpieczyć obiekty przed atakiem; dać większe szanse obrony budynku.
